Kız Kulesi denizin ortasında bir başına etrafına doluşan aşıkları seyretmekle geçirdiği ömründen sıkılmıştı. Artık gördüğü aşıklar gibi bir sevda düşlemeye başlamıştı ki....
Devamını okumak için tıklayınız.
Devamını okumak için tıklayınız.
Kız Kulesi denizin ortasında bir başına etrafına doluşan aşıkları seyretmekle geçirdiği ömründen sıkılmıştı. Artık gördüğü aşıklar gibi bir sevda düşlemeye başlamıştı.
Tam bu sırada karşısındaki tepeye bir kule inşa edilmeye başlandı.
Öyle görkemli, öyle yakışıklı bir kuleydi ki o ilk gördüğü an aşık olmuştu Kız Kulesi. Ancak aşkına karşılık bulabilecek miydi? Bilmiyordu.
Karşıdan seyrettiği Galata Kulesi'ydi. Bütün İstanbul'dan kıskanıyordu onu. Herkesin gözleri onun üzerindeydi çünkü. Ya birisi gönlünü ona kaptırırsa diye endişe duyuyordu.
Galata Kulesi de ilk gördüğü an vurulmuştu ona. Aşkını ilan etmek istedi yıllarca. Ancak ne çare ki gidemiyordu ona.
Günlerce, aylarca, yıllarca ümitsiz bir şekilde bakıştı iki aşık. Derken, günlerden birinde Galata Kulesi'nin tepesine Hazerfen Ahmet Çelebi çıktı. Anlattı Galata Kulesi'ne: "Buradan Üsküdar'a geçeceğim uçarak." diye. Galata Kulesi bir umutla:"Yazdığım mektupları ulaştırır mısın Kız Kulesi'ne" dedi. Aldı mektupları Hazerfen ve koyuldu yola. Gidiyordu ama rüzgar ona izin vermiyordu. Mektupları denize dökülmüştü. Galata korktu: Mektupların Kız Kulesine ulaşamamasından korktu. Deniz onların aşkının farkındaydı ve aldı mektupları Kız Kulesi'nin eteklerine döktü. Kız Kulesi okudu her satırını. Aşkının karşılıklı olduğunu bilmenin mutluluğuyla, dimdik durdu ayakta.
Ve hala daha ona kavuşmayı bekler o denizin ortasında. Kim bilir belki de bir gün kavuşur o iki aşık.
Öyle uzaktan bakmanın bile yettiği aşkları bir düşünün; her gün nazlı nazlı, dalgalarla mis kokusunu duyururken Galata'ya, Galata; nasıl umudunu kessin o güzel kuleden.
Eskiler anlatır hala onların aşkını: Aşklarıyla onca acıya rağmen hala yıkılmadıklarını...Aşkları için hala ayakta durduklarını!
Sizlerde eğer gitmediyseniz hala. Bir kere bakın onların gözünden ve görün: aşkın uzaklık, mesafe tanımadığını...
Tam bu sırada karşısındaki tepeye bir kule inşa edilmeye başlandı.
Öyle görkemli, öyle yakışıklı bir kuleydi ki o ilk gördüğü an aşık olmuştu Kız Kulesi. Ancak aşkına karşılık bulabilecek miydi? Bilmiyordu.
Karşıdan seyrettiği Galata Kulesi'ydi. Bütün İstanbul'dan kıskanıyordu onu. Herkesin gözleri onun üzerindeydi çünkü. Ya birisi gönlünü ona kaptırırsa diye endişe duyuyordu.
Galata Kulesi de ilk gördüğü an vurulmuştu ona. Aşkını ilan etmek istedi yıllarca. Ancak ne çare ki gidemiyordu ona.
Günlerce, aylarca, yıllarca ümitsiz bir şekilde bakıştı iki aşık. Derken, günlerden birinde Galata Kulesi'nin tepesine Hazerfen Ahmet Çelebi çıktı. Anlattı Galata Kulesi'ne: "Buradan Üsküdar'a geçeceğim uçarak." diye. Galata Kulesi bir umutla:"Yazdığım mektupları ulaştırır mısın Kız Kulesi'ne" dedi. Aldı mektupları Hazerfen ve koyuldu yola. Gidiyordu ama rüzgar ona izin vermiyordu. Mektupları denize dökülmüştü. Galata korktu: Mektupların Kız Kulesine ulaşamamasından korktu. Deniz onların aşkının farkındaydı ve aldı mektupları Kız Kulesi'nin eteklerine döktü. Kız Kulesi okudu her satırını. Aşkının karşılıklı olduğunu bilmenin mutluluğuyla, dimdik durdu ayakta.
Ve hala daha ona kavuşmayı bekler o denizin ortasında. Kim bilir belki de bir gün kavuşur o iki aşık.
Öyle uzaktan bakmanın bile yettiği aşkları bir düşünün; her gün nazlı nazlı, dalgalarla mis kokusunu duyururken Galata'ya, Galata; nasıl umudunu kessin o güzel kuleden.
Eskiler anlatır hala onların aşkını: Aşklarıyla onca acıya rağmen hala yıkılmadıklarını...Aşkları için hala ayakta durduklarını!
Sizlerde eğer gitmediyseniz hala. Bir kere bakın onların gözünden ve görün: aşkın uzaklık, mesafe tanımadığını...
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder